Yes sister, fasted Indian helicopter straight to home

Yep, dat was m jongens. Ik kom naar huis! Ik vind India prachtig, wonderbaarlijk, kleurvol, chaotisch en gestoord. Het is zo mooi. Maar ik mis thuis. En ik mis mensen om me heen. Ik mis mijn veilige bedje, en de vertrouwde boterhammen met pindakaas. Ik kom naar thuus!

Maar eerst, nog een update van de laatste avonturen in India:

We waren gebleven in Jaisalmer, waar ik een kamelenrit ging maken. Ik had in de trein dus die engelse medicijnstudenten ontmoet, en samen met hen ging ik dus hobbelen op zon beest. Ze zijn prachtig, en fuck wat zijn ze groot! Ik had de grootste, en de snelste: Rocket! Hoe krijg ik het weer voor elkaar?
Het is heel oncomfortabel en zeker niet goed voor je als je niet zo lekker bent. De zon is heet, maar niet zo heet als ik verwacht had. Ik was helemaal ingepakt zoals een moorse bedoeine, inclusief tulband. Haha maar het was me toch iets te heet, dus gewoon met mn blote schouders in de felle zon. Toen we na zon dikke 6 uur hobbelen aangekomen waren in ons hotel Zandbak met kamers van 5000m2, hebben we genoten van de zonsondergang. Het is prachtig in de woestijn. Rustig, vredig, leeg. Ze zeggen dat je eigenlijk 40 dagen in de woestijn moet zijn, en dan bereik je een soort verlichting. Volgens mij als je 40 dagen in de woestijn bent geweest met al dat zand, dat je niet verlicht bent, maar je hersenen gewoon een beetje gekookt zijn. Tis maar een gok?
Ons bedje werd helemaal opgemaakt, en samen met torren boven mn hoofd, mieren in mn oor en zand tussen mn billen ben ik in slaap gevallen onder de duizenden sterren. Want dat hebben ze in hotel Zandbak. Openlucht kamers. Ow ow ow het was mooi.

Helaas heb ik de tweede dag van mijn tour niet kunnen genieten. Ik heb opnieuw een lekkere bacterie te pakken, en deze is gemeen. Ik ben met een emergency jeep van Mr. Desert opgehaald en afgedropt in een hotel. Ziek ziek, zweten, rillerig, aan de race, aan de kots, aan de koorts, aan alles wat je ziek zwak en misselijk maakt. Lekker, 1000 mg antibiotica derin. Onderdrukken die hap.

Nou en die ziekte gooide wel het roet in mn plannen. Ten eerste kon ik niet reizen, dus zat ik 'vast' in Jaisalmer. Het maakte ook dat ik besloot om naar huis te gaan. Ik ben eerst gaan uitzieken, en toch besloten nog naar Goa te gaan, om aan het strand te liggen, wat bij te komen, en even te relaxen. Voordat ik naar Goa zou vertrekken, wilde ik nog wel wat van Jaisalmer zien, want het mocht niet zo zijn dat ik er een week aanwezig was, maar het fort! van Jaisalmer nog nieteens gezien te hebben.

DUs ik op mijn eerste ' ik kan weer overeind komen zonder naar de wc te hoeven rennen' dag naar het fort. Het is een heel oud fort, nog uit de middeleeuwen, en helaas is het uit elkaar aan het vallen. Er zijn allemaal hotelletjes en winkels in het fort, en er wonen ook gewoon nog mensen, en door al het water gebruik, zakt dit fort gemaakt van zand eigenlijk gewoon een beetje uit elkaar. Maar daarom wil ik het juist graag zien, voordat het vergaan is! Het is echt een stad uit de middeleeuwen, met kleine straatjes, fruit verkopers, zandhuizen, gekleurde deuren. Het is precies zoals de eerste scene van Aladin (even in je kleine zusjes videokist kijken dus!). Het hele fort bestaat ook uit heel veel Haveli. Haveli is de architectuur van de huizen. Het is heel gedetailleerd, met veel bloemen, symbolen, diepte, relief. Het is heel mooi. Ik heb wat mooie fotos kunnen maken, ik ga ze snel oploaden!

Ik ben met de bus naar Ahmedabad gegaan. Dat was heel leuk, want ik had een single sleeper seat. In de bus kwam ik erachter dat ik dus werkelijkwaar een eigen bed had! Een soort hok waar als ik als ik schuin lag en mn hoofd wat introk, echtwaar languit kon liggen. 2 schuiframen en wat gordijnen sloot me af van de weg en van de binnenkant van de bus. Wat een situatie! het is een dikke 10 uur naar Ahmedabad, door de nacht. Ik kom daar dus om half 4 snachts aan, dodelijk moe, suf, en ik word in een tuktuk gesmeten, en voor dubbele prijs (zogenaamde nachtprijs. DAt bestaat nieteens in india!) word ik gedropt op het vliegveld. Zo. En nu 13 uur zitten tot ik vlieg.

Van de blauw/bruine stoelen heb ik toch maar een blauwe gekozen, want die zag er iets schoner uit. Ik weet zeker dat het geen verschil maakt, maar het oog wil ook wat. Ik heb werkelijk waar, met 5x opstaan, 13 uur stilletjes op mn stoel gezeten, zonder een krenk te geven. Alsof ik als straf stil moest zijn. En nee, ik heb niet geslapen. Dat kwam meer omdat het niet MOGELIJK was om te slapen, anders had ik het zeker gedaan.

Na een vlucht van 1,5 uur kwam ik savonds in Goa aan. Maar dan ben je er nog niet. 1,5 uur verder en 14 euro armer kom ik aan in Patnem, een verlaten strand, waar geen tourist komt. Ik wilde daar heen, omdat het rustig zou zijn. Ik heb een vermogen betaald voor een onzinnige kamer, maar na10 uur in de bus, 13 uur op het vliegveld, 1,5 uur vliegen en 1,5 uur in de auto maakt niets me uit. Ik wil naar bedd..!

De ochtend zag ik hoe prachtig het strand was, en heb ik een scootertje gehuurd om Palolem, het paradijs van elke hippie, eens te bekijken. Het is daar stukken drukker, en ook een stukg ezelliger. Ik loop wat over het strand en kies een strandhutje uit. 500 rupees per nacht. Mwah, dat is toch de helft van waar ik nu zit. en ik heb een toffe canadees uit Calgery naast me. Prima. Dus ik weer scooterend terug naar Patnem, spullen opgehaald, en teruggetuft naar Palolem. Zo. En nu genieten.

Het is vresleijk gezellig geweest met die canadees. Zijn naam is Phil, en hij rookt zoveel joints. Hij doet er eentje met zn ontbijt, na het ontbijt, na het zwemmen, tussendoor voor de lunch, na de lunch, voor het avond eten en zeker nog 2 voordat ie gaat slapen. Petje af. Haha zo extreem doe ik hem niet na. We hebben dolfijnen gezien, in het water gezwommen (fuck dat is warmer dan de warmste douche die ik in India heb gehad!) en gekayakt. Heerlijk. Echt genieten.

Ik zit nu weer in Delhi, ik ben vanochtend wakker geworden in Goa, vliegtuig genomen, en net mn tas in gepakt. Ik kom denk ik met 35 kilo terug. Hihi en ik vertrok met 14 :P Ik vlieg morgen ochtend om 10 uur, en om half 5 nederlandse tijd ben ik weer in ons kikkerlandje.

En ik heb er zo veel zin in.

Ali Baba en de 1001 uren in de trein

Oei oei lang lang geleden alweer.. Nepal ligt alweer ver achter me! Het olifanten wassen was prachtig, zie vooral de fotos! We zijn snel naar Kathmandu terug gegaan (wederom op het dak van de bus!) en daar hebben we wat sightseeing gedaan. Met een rickshaw heb ik de hele dag rondgetourd door Kathmandu (want deze keer had ik er tijd voor, en had ik geen lijpe bacterie ergens in mn systeem). We hadden bijzonder veel geluk, want deze dag bleek de verjaardag van god Hanuman te zijn. Veel mensen rond de tempels dus! Ik heb ook pashupatinath bezocht, een verbrandingsplaats. Dat was wel even heftig. Ik was net op tijd voor een verbranding, en heb die op 2 meter afstand kunnen bekijken. Zie ook de foto's (die nog gaan komen ;)). Ik wil snel weg uit Kathmandu, heb het hier nou wel gezien. Ik heb het zowiezo niet zo op steden. Ik heb daarom een busticket naar Varanasi gekocht.

Om 5 uur ging de wekker al, en na afscheid genomen te hebben van MAarten (waar ik toch zon week mee heb opgetrokken) is het gek om weer alleen te zijn. De busstand was even schrikken, want die was grooot en extreem onduidelijk. Dus ik liep er nogal verloren rond, maar ik heb me toch stand gehouden tussen alle grijpgrage mannetjes. De bus is vrij leeg, en het duurt dik twee uur voordat we uit Kathmandu zijn (dat is ook niet zo gek als de bus 2 rondjes rijd en 3 x omdraaid.. zonder reden?). Ik wilde graag op het dak (eens op het dak, altijd op het dak!), en na 2 keer vragen mocht ik.. Zat ik daar.. boven op het dak, helemaal alleen, als koninging met het paradijs voor haar voeten! Onderweg heb ik wilde apen gezien, en zijn we over grote heuvels gereden. Het uitzicht was prachtig. Uitgestrek, zo ver als het oog kon kijken (net zoals je naar de zee kijkt), alleen maar bomen en vlak land... wauw..!

Aangekomen (na 9 uur rijden) in wat ik dacht dat Sonauli was, en vechtende rickshaw riders mn tassen hadden veroverd, heb ik mijn ticket voor de volgende dag naar VAranasi geregeld. Een vriend van dat tour-ding heeft me vervolgens op een motor door de stad gecrossed, een hotel voor me gevonden, me mee uit eten genomen, en vervolgens meegenomen naar een lokaal festival. Het festival was net zoiets als parkpop, alleen werd er gedanst ipv muziek gemaakt. Het was leuk om alle lokale mensen te zien (allemaal jonge mensen!) en ik was werkelijk waar de enige tourist. Ik heb ook mn eerste bi-sexuele nepalees gezien! Al kon ik niet uitmaken wat het nou was.. vrouw of man?

De volgende dag was hectisch, ik moest naar de grens, eerst een vaarwel nepal stempel halen in nepal, toen over de grens naar India, mn bus vinden, toen weer terug naar Nepal, om mn nepalese geld om te wisselen in indiaas geld, toen weer terug over de grens naar India, om vervolgens de inmiddels verschoven bus weer te vinden, en toen weer terug naar de grens want ik moest nog een welkom-in-india stempel in mn paspoorst scoren.. pfff madness! toen dit allemaal geregeld was, voorin de bus op weg hobbelend naar VAranasi, zon 12 uur verder. Ik heb een duits meisje ontmoet, die ook naar VAranasi gaat, en we hebben besloten samen een hotel te vinden als we ooit in varanasi zouden aankomen. Dat deden we, uiteindelijk, en met zn tween hobbelend in een te kleine rickshaw, met 3 tassen en 2 rugzakken op weg naar ons hotel. WE wisten niet dat de rickshaw driver ons niet kon afzetten voor ons hotel, en dus werden we gedropt ergens in Varanasi. We moesten zelf onze weg door oud varanasi naar ons hotel vinden. Oud varanasi is een netwerk van kleine straatjes, zonder structuur, links rechts, omhoog omlaag, trappen, koeien, veel mensen en duizende shopjes, zonder richtingaanwijzers whatsoever, en haast geen licht. Ik weet niet hoe e het hebben gedaan, maar we hebben een hotel geovonden, en we zijn snel gaan slapen.

Het wakker vworden was een cadeautje: We wisten niet dat we een balkon hadden met uitzicht over de GAnges!! Nog schmering en koel hadden we een prachtige blik op deze rivier Er waren allemaal mensen druk bezig zich aan het wassen in het meest ranzigste water ooit. Maar jezus wat een mooi uitzicht! WE zagen iets groots drijven, toen we wat langer aan het genieten waren van het uitzicht, en na ingezoomd te hebben met mijncamera kwamen we erachtert dat het een drijven, half verbrand lichaam was. Je kon het gezicht, de armen en de buik gewoon nog zien, en dat dreef daar.. zwart geblakerd, met allemaal blaren op zn lichaam.

We hebben die ochtend, in de trend van dat verbrande lichaam, een bezoek gemaakt aan de Manikarnika gaht, een van de meest belangrijkste verbrandplaatsen in Varanasi. Er werd daar net een lichaam verbrand. Het isanders dan in Nepal, waar ze het lichaam bedekken. Hier licht het lichaam gewoon op een stapel hout, en kun je dus alles zien verbranden. Je ziet het gezicht steeds zwarter worden, schuim uit de mond komen, de ogen zien knappen van de warmte. Door de hitte trekken soms spieren samen, waardoor het lijk gaat 'bewegen'. Dan lift er ineens een been op, wat dan heel banaal met een stok terug in het vuur gedwuwd word. En de familie leden zitten er allemaal omheen, ongeinteresseerd hun tijd uit te zitten, met een sigaret in de hand, te kijken naar het leven eromheen. Het voelt zo respectloos, zo banaal, zo totaal niet zoals ik wil sterven. Ja, het is echt heel gek.

We zijn die dag gaan rondtouren in Varanasi, maar er was niet zo veel aan. Varanasi is volgens mij vooral leuk als je de gaths heb gezien, en silk wilt kopen. Nou dat laatste willen wij neit, en dan blijft er alleen een drukke, vieze, stinkende stad over met teveel toeters en bellen (letterlijk). We hebben een treinticket naar Delhi gekocht voor de volgende dag, en savonds hebben we een bootje over de ganges rivier genomen. We hebben weer geluk, want die dag was het de dag van de getrouwde man en vrouw. Langs de 'kust' van de rivier waren dus allemaal ceremonies, en veel muziek en dans. Heel gaaf! Je kan hier ook lotus kaarsjes kopen, die je kan branden en los kan laten op de rivier. Het was een prachtig aanzicht, al die drijvende kaarsjes, in de nacht.. Ik heb ook wat kaarsjes gebrand, het was erg bijzonder!

Ons ontbijt op onze laatste dag was in de German backery, waar ze zowaar lokaal gemaakte Gouda hadden! We zijn los van elkaar (mareike en ik) de stad ingegaan, ik voor een massage (want oef mn rug doet pijn!) en zij om wat dingetjes te regelen. Onze trein vertrek al om 3:45, en daarom is het maar een kort dagje.Het station is een drukte van jewelste, en het is niet zo fijn om dar te zitten als je dik 2 uur vertraging hebt. We zijn echt een soort bezeienswaardigheid. Mensen vormen hier een rondje om je heen, bekijken je van top tot teen, bespreken dat vervolgens met elkaar, om je vervolgens nog eens grondig te bekijken.. Het is erg vermoeiend! Het is wel geweldig om tussen al die lokale mensen te zijn. En dan die massieve stalen monsters die om de zoveel tijd binnen komen stormen. Ze zijn echt gigantisch, 600 meter, maar er zitten ook een paar bullebakken van 1200 meter tussen.. doe dat maar eens na. Toen onze trein aankwam, as het heel leuk, maar ook best schrokkend om allemaal mensen uit de trein te zien hangen.. moeten wij daar tussen zitten??

In de trein was het, ondanks onze eerste indruk, geweldig. Wat we dachten dat het coupe's zouden zijn, waren opgeklapte bedden, 3 boven elkaar, waar we ons de komende 12 uur op moeten vermaken. De trein zit echt stuffed, er het zijn vooral indiers. We zitten 3AC, derde klas met airconditionig dus. Het is echt luxe, ik had het veel erger verwacht! De nacht was niet erg comfortabel. Het bed schud, en omdat ik te lang ben steken mn voeten aan de onderkant uit. Omdat te beperken, en om ervoor te zorgen dat mijn voeten er niet afgeschuurd worden door langslopende mensen met koffers, schuif ik helemaal naar boven, en stoot ik dus constand mn hoofd tegen de muur, als de trein aan het hobbelen is.. Maar we zijn wel al bijna in Delhi.. zon dikke 1000 kilometer van Varanasi vandaan..

Ik wil niet nog langer in Delhi blijven, dus ik heb gelijk bij aankomst een nieuw ticket gekocht.. naar de woestijn, de kamelen en de hitte.. Jaisalmer! Mijn trein vertrek al 6 uur na aankomst uit Varanasi, en gaat me in 20 uur in de woestijn brengen.. pff net genoeg tijd dus om niet te lang in Delhi te blijven.. Na wat inkopen gedan te hebben (appels, bananen, water, wat mueslibars..) en de laatste nodige souvenirs (voor zover ik die nog niet had) ben ik vervolgens weer in mn eentje op de trein gestapt. Mareike vertrekt van Delhi met het vliegtuig naar het Zuiden. Dus ik ben weer op mn uppie. Ik heb een lange rit voor de boeg, en heb daarom weer een mooi assortiment aan boeken bij me.

De man bij het raam snurkt als een malle, en daarom heb ik maar weinig geslapen. Ja ik weet het, ik heb oordopjes bij me, maar zelfs met die in mn oor tetterd zn nachtorkest gewoon door.. Als ik wakker word, is de trein voor de helft (of meer) geleegd, en controleer ik toch een beetje angstig of mn met kabelslot vastgeketende tas nog op zn plek ligt.. you never know.

Uiteraard was ie er nog, en met inmiddels 2 engelse doktors in opleiding voor me, tuffen we de laatste 8 uur door naar Jaisalmer. De trein word steeds leger, en ik krijg steeds een gekker gevoel in mn buik.. waar ga ik in godsnaam heen? Het uitzicht is inmiddels drastisch veranderd. Nee geen asfalt meer, nee geen elektriciteitsdraden. Maar hallo zand, hallo hitte en hallo verdorde struiken. Ik hang uit de rijdende trein, met mn gezicht in de hitte, om gezandstraalt te worden en een mooie coupe de zand te krijgen. Natuurlijk heb ik ook zon bekende ik-fotografeer-de-trein-in-een-bocht-foto!

Na dik een half uur stil gestaan te hebben, rollen we eindelijk het station van Jaisalmer binnen. Het is echt de woestijn.. echt. Ik moet denken aan Ali Baba en de 70 rovers als ik uit het station stap en al die rickshaw drivers zie.. daar gaan we weer. Omringt door wel 8 mensen die precies weten waar ik heen moet gaan, en aan mn tas trekken en zeggen dat Hotel A van meneer met de snor vol zit, en dat guesthouse B gesloten is door een failure in het watersysteem. Ik moet vooral meegaan naar HUN hotel, want DAT is toch een luxe.. pfff tief op. Ik weet waar ik heen wil. Naar het golden City hotel. En daar ga ik ook heen ook.

Wauw en wat ben ik blij als ik daar ben aangekomen. Ik heb een prachtige kamer, klein maar fijn, geplaveid met marmer en een riante douchekop! en het allermooiste: een zwembad!! En dat voor 4 euro per nacht. HEt is prachtig. Ik heb vanuit mijn raam uitzicht op het Jaisalmer fort, wat ik snel wil bezoeken, en het dakterras van het hotel heeft een restaurant wat lekker en goedkoop is. Ik voel me echt Jasmine in het land van Aladin. Ik kan niet wachten op het moment dat ik op een kameel zit, 2 dagen door de woestijn tour, en slaap in de schaduw van een enorme sanddune, onder de miljoenen sterren van de nacht..

Dieren in de tuin van Sauraha

Pokhara ligt alweer een aantal dagen achter me, maar het was er heerlijk. Ik heb nog een fiets gehuurd, waarmee ik een stuk uit de stad ben gefietst. Het was echt snoeiheet, daarom was ik ook een fietsende sproeier, maar het was wel erg vet. Ik begin inmiddels een beetje geergerd te raken van mn kamer, want het is niet bepaald schoon. Mn badkamer is letterlijk een begraafplaats. Alle dode mieren worden door de levende mieren hier in mijn badkamer zo over het randje gegooit, zodat als je er niets aan doet, de hele badkamervloer binnen no-time pik zwart is. En dan kan ik dat schoonmaken ja.

Het weer is natuurlijk prachtig hier, stralende zon, en de laatste twee dagen dat ik er was savonds een monsoon regen (al is de monsoon tijd allang over). Dan zie je echt die donkere wolken tussen de bergen aankomen, word het eerst windstil, en vervolgens vliegt er vanalles om je oren. En dan begint het echte spectakel.. regen, bliksem, en de onvermijdelijke donder. Zoo mooi!! al die flitsen en dan al die verschillende kleuren donkere wolken.. geeft wel een kick, om dat vanaf je balkonnetje buiten op je kussentje bij kaarslicht te bekijken..






7 oktober was het zover, ik ging met de kippenbus naar Chitwan national park. om 5 uur ging de wekker (want ik moest nog inpakken zucht) en om kwart voor 6 stond ik al voor de German Backery om daar mijn zorgvuldig ingepakte tonijnsandwich te scoren (die zijn echt goddelijk lekker!) om half 7 stond ik dan bezakt en bepakt netjes op het busstation buiten Pokhara. Mn tas werd op het dak gegooit alsof het niets was, en na mijn stoel gechecked te hebben, redde engel Maarten uit Rotterdam me door op het dak te gaan zitten.



WAUUSSS!!! 5 uur lang op het dak van de bus!



Na de te gekke busrit waren we aangekomen in Sauraha, ergens in de jungle, met lemen huisjes, veel rijst, graan, kippen, koeien, schapen, geiten en ander gespuis. We zochten naar een cottage naast de rivier, maar dat zat helaas vol, dus hebben we maar hals overkop besloten om in het park, tussen de tijgers, neushoorns, dodelijk aggressieve beren en zwijnen te slapen, in een toren. Dus zweterig, plakkerig en moe hebben we dat maar gedaan en binnen 2 uur vertrokken we alweer met de jeep de jungle in.





De weg erheen was wederom prachtig, met kikkergroene rijstvelden, veel mooie lokale mensen en mooie bomen. Op de weg naar, wamen we door een echt authentiek dorpje waar echt echt haast nooit touristen kwamen. Al die kindertjes die dan op je af rennen, en je huid willen en aanraken. Echt zo bijzonder. Ik had op een gegeven moment aan elke vinger wel een ind! We zijn in de avond weer terug gegaan, om daar Daal Baath te eten . Het. Was. Zo. Bijzonder. Bij de lokalen thuis, op de veranda traditioneel met de rechterhand gegeten, en gekeken naar jong en oud wat daar aan het gokken was, met luid gejoel.






Hand in hand met een jongetje wat me heel erg aan kleine olivier deed denken zijn we in zon huisje geweest. Het bestaat uit bamboe, riet en een mensgel van poep (koe, paard, buffel, olifant, maakt niet uit) en modder. Het was prachtig. Onze chauffeur dronk steeds meer roxie (een lokaal extreem sterk alcoholisch drankje) en we waren toch wel blij om weer veilig in onze toren ergens in de jungle te zitten..












De geluiden van de nacht waren super, veel insecten, in de verte soms wat geknor van een voor ons onbekend beest, en dan de sterren, en de maan.. prachtig.. De wekker ging al om 5 uur, en om 6 uur hobbelde maarten en ik weer terug naar Sauraha, want we hebben een drukke dag vandaag:








Kano tripje tussen de marh muggers (krokodillen) en vervolgens op de voet de jungle in, om hopelijk (misschien toch liever niet?) oog in oog te komen staan met een wilde neushoorn, of tijger, als we geluk hebben. We zagen al bij het instappen in ons uit-een-boom-gesneden-bootje een krokodil van zon 3 meter, en binnen 15 min zagen we in de verte al een neushoorn. We waren te ver weg om te zien hoe groot ie was, maar des al niettemin gingen we aan land om het beest te achtervolgen.

ja echt.


dus wij het hoge gras in, wat trouwens tot best ver boven mn hoofd komt,en waar je nauwelijks een meter vooruit kon kijken, op zoek naar het massieve geval. De guide ging het gras in, en wij stonden te wachten tot de guide terug kwam. En dan hoor je ineens zon gebrom, nog geen 15 meter van je vandaan. Wauw dat is spannend! We hebben gelukkig niet verder gezocht, want voor je het weet staat ie voor je neus, en een neushoorn is niet zo lief. Dus we zijn gelukkig weer in ons uit-een-boom-gesneden-bootje gestapt en nog een stukje verder gevaren.

We gingen aan land, ergens langs de jungle-rand, en dus gingen we nu echt de wilde jungle in. We kregen nog een kleine uitleg:
tijger: bij elkaar, oogcontact maken en heel erg bang zijn,
neushoorn: zigzaggend rennen, achter een boom staan, geluid maken, heel erg bang zijn
zwarte beer: groepje vormen, klein maken, gezicht en ogen beschermen, geluid maken, en vrezen voor je leven
owja, daarnaast hebben we ook nog andere enge beesten, zoals bloedzuigers, kikkers, apen, luipaarden, hyena's, spinnen, slangen (o.a. de altijd fijne cobra's) en andere giftige insecten.
Dusss..
Ik op mijn allstars en sokken tot aan mn knieen en mn hart in mn keel de jungle in...

Na de eerste bloedzuigers te hebben overleefd, begon ik na een uurtje de lol er een beetje van in te zien. De bomen waren prachtig, net zoals de bloemen, en de geluiden waren bijna mediterend. We hebben een tijgerprint, neushoorn print,luipaardprint, en een zwarte beren print gezien, olifantenpoep gevonden en herten gehoord. Maar helaas, geen neushoorn of tijger. Na weet ik hoeveel uur gelopen te hebben bracht een boomstambootje ons naar de overkant, en konden we gelukkig fijn uitrusten van zon zware, hete, plakkerige, bijzondere dag!


Ons huisje waar we slapen staat in Ghatgain, een klein dorpje ergens aan de rivier. Doordat ik migraine heb gekregen, hebben we besloten niet nog een dag het park in te gaan. Ik iniedergeval. Maarten is nog wel even gegaan, maar niet het programma wat we aanvankelijk hadden bedacht.

De volgende ochtend zijn we op ons eigen houtje weer terug naar Sauraha gegaan. Om 6 uur ontbijt (WEER zo vroeg!) en toen bepakt en bezakt op weg naar de kippenbus. Het was een wandeling van 20 min, door de dorpjes heen, en iedereen was al wakker! We zijn uitgenodigd door een man om even binnen te komen, en daar hebben we een tikka gekregen (rijst in rode verf, op je hoofd geplakt), en een soort warme geitenmelk denk ik? Het is echt onbeleefd om het niet op te drinken, maar gadver wat was dat vies en jezus, wie weet hoe ziek ik hier wel niet van ga worden?
De bus was overvol, de mensen hingen uit de ramen, dus hoppa, wederom op het dak!! We moesten eerst 1,5 uur omhoog naar Nagargat (ofzo) om daar de volgende kippenbus naar Tadi (ofzo) te nemen, om daar met paard en wagen de laatste 7km af te leggen. Ha en het was leuk! Ook bij de tweede bus op het dak gezeten. In Sauraha aangekomen te zijn, hebben we na wat rondneuzelen nu een prima kamer, met eigen badkamer voor 400 rupees per nacht. 2 euro per persoon dus. Na een lekkere koude douche waren we alweer op pad, want, we gaan opnieuw de jungle in.

OP een olifant!

Die beesten zijn echt prachtig, en groot, en ze voelen warm aan, terwijl de huid hard en zacht tegelijk is! Het is vreselijk hobbelig en absoluut niet comfortable in zon bakje op zn rug, maar het was het zeker waard.

Ik heb lekker een wilde neushoorn gezien, MET baby :D Ze stonden daar lekker niets te doen, wat gras te eten, terwijl er zon 16 touristen op de rug van een olifant omheen foto aan het maken waren. Dus het is wel touristisch, maar op de rug van een olifant maakt dat niet zoveel uit! In de jungle deed de olifant als het werk. Hij liep voornamelijk, uiteraard, maar hij brak ook takken af als die ons uit het bakje zou slaan, en als er iets van de olifant viel, pakte hij het gewoon op met zn slurf! Het was echt heel bijzonder.
Je kan hier ook olifanten wassen, dat gaan we waarschijnlijk morgen doen.. leuk leuk!!

You will see me flying around the fishtail..

Zo. Ik zit nu al een tijdje in Pokhara, en het bevalt me best. Het weer is heerlijk, en niets is lekkerder dan rondtelopen in een katoenen broekje en een tanktopje op flipflops toch? Pokhara ligt aan een meer, en savonds heb je prachtige sunsets. Het is een vissersdorpje, en dat kan je nog zien in het oude pokhara, waar allemaal puntbootjes in het water dobberen, en ze nog echt vissen met netten al staant op een steen.

Bij aankomst ben ik de amerikanen uit Kathmandu weer tegengekomen. We hebben savonds met zn 3en gegeten, en er rust echt een vloek op hen haha. De eerste keer dat ik met hun at, werdik zo ziek in Kathmandu. Nu hier in Pokhara weer. haha pfff. Maar deze was minder erg, en na 1 onrustig nachtje was mn maag wel weer gesettelt.

Pokhara is echt een duikplank in activiteiten. Alle treks en expedities voor The Annapurna range' vertrekken van hier. Maar je kan ook paardrijden, mountainbiken, raften, motorrijden, varen, paragliden, micro flights maken etc.. We zitten naast de Fishtail, en dat is een heilige berg van zo'n 6400 meter. Veel mensen komen hier om die berg te zien, en natuurlijk om te trekken. En de touroperators weten dat. Niet een goed plekje voor een budgettraveler dus! Maar ik heb het toch gedaan. Van alle activiteiten ben ik gaan paragliden.

Paragliden is echt TEEEEE gek!! Het is zoooo enorm gaaf! Je rent de berg af, en daarna schuif je lekker met je kont in je stoeltje, en daar ga je.. Het is zo cool om in een luchtstroom omhoog te zitten! Het werkt zo: Je zit samen met je instructeur in twee afzonderlijke stoeltjes, en dan ren je de berg af en dan zorgt je grote vlieger ervoor dat je niet op de bomen knalt. Dan ga je op zoek naar vogels, insecten, vlinders.. whatever flies. Zij maken namelijk gebruik van warme lucht die opstijgt. Dat zoek jij in je gigantische vlieger ook. Als je eenmaal een opvliegende stroom heb gevonden, ga je rondjes draaien, zodat je in die constante stroom van warme lucht omhoog blijft. Ik mocht het zelf vliegen proberen, en uiteindelijk heb ik bijna de hele vlucht gevlogen! Het is zo gaaf!! haha wauw. Het coolste is als je in zon stroom lucht zit, je heel hoog kan gaan. En dus ook in de wolken. dat ziet er zo uit:

Je ziet helemaal niets, je weet niet of je links of recht gaat, omhoog of laag, of waar dan ook.. Het lijkt wel alsof je in de hemel bent, alsof je ieder moment kan uitstappen en dan grond onder je voelt. En dan vlieg je ineens uit de wolk, en dan ziet het er zo uit:

Je hersenen snappen dit niet helemaal, dus het voelt net alsof je wakker word, alsof je net je ogen opendoet, en nog even moet wennen aan de buitenwereld. Het is een heel gaaf gevoel, heel raar!En als je dan een nieuwe opwaardste stroom hebt gevonden, die heel hoog gaat, heb je kans dat je boven de wolken uit komt, en dan ziet dat er zo uit:

Het is echt onbeschrijfelijk gaaf. Het kost me echt klauwen met geld, maar ik ga dit zowiezo nog een keer doen. Jaimy, de instructeur vroeg ook of ie een paar acrobatics mocht doen. Ehhm, ok! Haha dat was kicke! Hij ging heel hard heen en weer, en draaien. Alsof je in de schommel zit. En dan op een gegeven moment is je vlieger onder je, en jij boven je vlieger. Supercool! Hij zei dat als ik nog een keertje kwam, hij zn handschoenen zou meenemen, en dan konden we saltos maken. JAAA wausss!!

Het leven hier is heel relaxed, heel simpel. Savonds een biertje bij het meer, stoeltje erbij, een kaarsje om 7 uur want dan gaat de electriciteit ervanaf tot 10 uur. Prima setting voor een romantische avond. Heb je wel een partner nodig, en die heb ik nou net even niet, maar met Mike en Chris is het ook niet vervelend...

PEACE!

Mike & Chris zijn vandaag vertrokken, op een rafttour. Ik blijf hier het weekend nog, maandag wil ik nog 1x gaan paragliden, en dan dinsdag ga ik met de bus naar Chitwan, op weg naar royal bengal tigers, rhino's en olifanten...