Ive been through the desert on a camel with no name

bepakt en bezakt met 10 liter water, genoeg eten voor 2 dagen en wat pannetjes en potjes gingen we dan echt op pad. Timo in zn Jilaba en beiden met tulband, want als je de sahara in gaat doe je dat goed. Het opstijgen met je kameel, dat is toch wel het vetste! Zonder signaal of whatsoever gaat dat beest eerst op zn knieeen zitten, dan op zn achterpoten staan, en dan de rest op zn voorpoten. Hihi en Timo viel er bijna vanaf.

Al na 100 meter zitten we in de duinen. Tja, eigenlijk gewoon heel veel zand! Timos kameel poept heel veel en ik vind het toch niet zo heel prettig zitten op zon schuivende kamelenrug.

mn billen schuren de heletijd tegen elkaar! auw auw auw!

om te tijd en beetje sneller te laten gaan, spelen timo en ik een ouderwets spelletje terwijl we onze ogen de woestijn eens even goed laten opnemen.

Ezel! nu jij met een l. Lapjeskat! Ow een t... Tijgerrrr.. Op die manier passeren we struiken en andere rare woestijnplanten die ik geloof ik nog niet heb gezien. Het is eigenlijk ook helemaal niet heet, maar dat had ik inmiddelsallang opgegeven, want het is nergens warm in dit fucking land!!

De lunchstop was achter een grote struik, en terwijl wij nog bekomen van onze gloeiende billen, maakt Hussein een heerlijke lunch klaar! De kamelen worden hun voeten vastgebonden, zodat ze niet ver weg kunnen, en lopen vervolgens naar de dichtsbijzijnde struik om eens goed te gaan eten. Die beesten eten werkelijkwaar alles wat op hun pad komt..

Als we weer verder trekken, bijt het beest van Timo in mijn beest zn poten. Whalla daar ga ik! wist niet dat kamelen konden huppelen! Het scheelde niet veel of ik was aan het zandhappen, en voortaan rijd de cavia van timo dus voorop.

Het duurde niet lang of we waren op de plek waar we gingen slapen. Timo en ik gingen de duinen eens goed onderzoeken. Het waait inmiddels best hard, daardoor ontstaat er een soort snelweg van zwevend zand boven de toppen van de duinen! We hebben onwijze lol gehad met dat zand, haha want op je buik van de berg glijden of rollen is echt great fun!

Teruggekomen bij het kamp, zwaar hijgend, was Hussein al bezig met opnieuw een heerlijk etentje, en babbelen we met hem, IN HET FRANS, zon 1,5 uur over vanalles en nog wat.

Terwijl Timo lamsrack en ik groente eet, want jaja ben nog steeds vegetarier, horen we de kamelen poepen, plassen, herkauwen en scheten. Wat een odeur komt daar vanaf! vooral de scheten, en de boeren.. de tandjes.

Nou na de zonsondergang te hebben meegemaakt, daalt de temperatuur iedere minuut. Volgens timos termometer is het zon 6 graden; en toen was het nog nieteens pikkedonker.

De sterren zijn prachtig! ER zijn er zoveel, en het is vrij helder. We zien welgeteld 9 vallende sterren en 4 voorbijkomenvliegende satellieten. wauhauww!!

Het mag dan allemaal wel vet zijn om in de woestijn te slapen, maar het wakkerworden is toch echt een ramp. Mn rug is echt naar de mallemoer, mn nek kraakt als een stoel met een tientonner erop, en ik voel mn voeten nietmeer. Het was echt zo ontzettend koud snachts. Gelukkig maakte hussein al snel een vuurtje; en ingewikkeld in 2 dekens krijgen mn voeten weer een beetje gevoel. Het ontbijt bestaat uit brood; jam; boter en thee; wat anders. Ja en heerlijke mandarijnen! Want die hebben ze hier. hmmm echt super! We gaan iniedergeval niet dood van een tekort aan vitamine C.

Ik besluit om niet meer op de kameel te gaan zitten. waarom? omdat ik blaren op mn billen heb. En dat doet pijn ja. Het landschap veranderd constant. Nu komen we weer aan bij een rivierbedding. Wel miljoenen stenen, rood, groen, paars, geel, oranje liggen verspreid tussen het klei. Van de hitte is het klei helemaal gebroken; waardoor het precies zo lijkt als een standaardachtergrond van een macbook. We lopen richting een palmerie, en in de schaduw van deze grote gevallen hebben even rust. De zon schijnt warmer dan gister, en het is eindelijk tijd om in mn jurkje van de zon te genieten! Het laatste wat we gaan bezoeken voordat we weer terug in Mhamid zijn, is een Kasbah. Onze Kasbah bestaat al sinds de 17e eeuw, en is nog steeds bewoont. Het lijkt wel een zandkasteel met miniaturen erin. Het was erg mooi, maar hussein leek wel een HSL trein, want binnen 4 minuten stonden we alweer buiten. Jammer.

Terug in het hotel zijn we gebroken. Al onze edelen spieren zijn zwaar misbruikt en jezus wat ben ik moe. Dan denk je dat het genieten is in de Sahara. pfff wat een exercize!