Dit is India. En iedereen blijft lachen.

Het valt niet bij te houden. Er gebeurd zo ontzettend veel, en het is niet in 2 zinnen te beschrijven..
Ik was gebleven bij Kaza. Vanuit Kaza zijn we weer vertrokken, naar Keylong dit keer. Stralende zon, maar binnen no time... sneeuw!! Bij de kunzumpass lichte sneeuw, en in de spitivallei, dikke dikke sneeuw. en KOUD! Er was een vrachtwagen die van de weg was geslipt die vlak voor onze neus kwam te staan. Ja, je zou zo maar even de afgrond in slippen. Niemand die je dan komt redden hoor.. :S We hebben hebben, toen de sneeuw weer voor de zon verdween, 3 regenbogen gezien, die zelfs de grond raakte.. nee ben niet op zoek gegaan naar de gouden pot met geld, die laat ik over aan de lokale mensen. Aangekomen in Keylong, was het ook echt retekoud. Buiten was het savonds om 7 uur tegen het vriespunt aan, en snachts -7 ofzo. Keylong is een aardig dorpje, met veel winkeltjes. Het mooiste was toch wel de slager. stel je voor: boven op een heuveltje, in een hokje van 1x1x2, die daar zo een beetje zn kippetjes en schapenkoppen zit te slachten. Dat wil je toch niet echt eten lijkt me?

De volgende dag (7 september) zijn we naar Sarchu gereden. Sarchu ligt wederom in de middle of nowhere, en is on top off all, een tentenkamp. Het was een mooie rit, ben alleen nu al die bergen wel een beetje zat. Ja dat kan, zelfs in India! Savonds werd er eten voor ons gekookt (eerlijk gezegd ben ik die rijst en die eeuwige dal (linzen met een waterig sausje zonder smaak) nu wel een beetje zat).. en toen maar snel naar bed, want het was al laat. en met laat bedoel ik hier om 8 uur, want dan ligt iedereen languit gestrekt al ver in dromenland. Ja, ocke, hier gaan we op TIJD naar bed.. en geen WOW tot 11 uur, want dan zit ik al in mn droomtijd;). Toen het eenmaal ochtend was (om 6 uur word je dan zon beetje wakker), kijk je uit je tentenraampje om te kijken of de zon schijnt. En dan zie je dat er 15 cm sneeuw ligt. HATSIKIDEE. zo doen ze dat dus hier. En koud dat het was.. koud.. We vertrokken na liters warme thee (want dat is het enige wat je warm kan maken) met onze jeeps op weg naar Tso Kar. De sneeuw verdween al snel, en binnen 10 min zaten we in een stralend zonnetje, maar het was nog wel koud. Ik heb me dit keer, om het niet weer zo koud te hebben als de dag ervoor, goed ingepakt: 2 paar sokken, mn spijkerbroek met daaroverheen papa's trekkingbroek. Thermoshirt met coll, grijs t-shirt, witte longsleeve, paarse shirt van mama, grijsblauw longsleeve shirt van de H&M, sjaaltje om mn nek, sjaalsje om mn hoofd, wintersport muts, geruit vestje met capuchon EN en windstopper. Owja en natuurlijk mn bergschoenen. HA! Zo hoort dat dus hier. Ik heb eindelijk het woord 'ontberingen' begrepen..

We reden wederom een prachtige toch door de bergen, maar ze waren veranderd. We hebben gelunched in Pang, waar ik de bergen eens goed kon bekijken. Ze zijn hier bruin, met zand en er hingen ijspegels aan de wegen. In pang had je ''hotels'' waar je kon eten en slapen. Het slaapgedeelte was een extra tent waa rje op de gond kon liggen. Geweldig!

Er waren een paar lokale vrouwtjes wol aan het weven. Jammer dat ze geld vroegen voor het maken van een foto. Ik moest nog het dubbele voor mn kitkat betalen ook! Het sneeuw nog een beetje, maar met het zonnetje is het best te doen. On the way ben ik in slaap gevallen, want al dat gehobbel is net alsof je gewiegd wordt.. En ja, als je dan wakker word en je hebt niet opgelet, zit je ineens in een zandstorm. En het was warm.. warm!! Hoe bizar? Je kon haast niets zien door al het zand, en me td ehobbels in de weg was het soms best even schrikken. Maar de chauffeur drukte gewoon het gaspedaal in, en toen zaten we in no time weer in de sneeuw. Doe dat maar eens na.

Qua hoogte hebben we een extreme dag gehad. We zijn over de Nakeela pass gegaan (5100 meter) en we slapen in Tso Kar op 4600 meter. De hoogste van deze trip. We hebben helaas nog geen yaks gezien (die leven alleen boven de 3000 meter, dus had ze al wel een beetje verwacht..!), maar wel Dzo's. Dat is een kruising tussen een koe en een yak. Tso Kar ligt aan een meer (Tso betekend meer). Het meer is alleen opgedroogd en nu een zoute plak. Het is heel mooi, want doordat de zonweerkaatst op het zout, wordt het heel mooi lichtblauw, met allemaal glinsteringen erin. De natuur is hier zowiezo te bijzonder. Devogeltjes hebben allerlei verborgen kleuren. De bergen veranderen constant en het weer slaat zonder aankondiging zomara om. Het waait behoorlijk hard, en dan valt het were stil. Dan blijft het een tijdje stil, en dan hoor je de wind van ver al aankomen. Er leven hier bergmarmotten en berghamsters (zo noem ik ze) en zowaar echte duiven! kleine versie, maar echte duiven.. bijzonder! Maa rhet aller bijzonders vind ik toch echt het wakker worden in de sneeuw, en dan terecht komen in een zandstorm. Dat geloof je toch niet?

Oke oke, ik moet een beetje gaan inkorten met mn verhalen.. ik blijf schrijven. Maar ik zei het toch? Er gebeurd gewoon te veel! De weg van Tso Kar naar Leh was.. ja sorry ik blijf het steeds opnieuw zeggen, weer bijzonder mooi. We zijn onderweg wilde ezels tegen gekomen, en dat was echt prachtig! de foto's zijn niet helemaal gelukt, want ze gingen te snel voor mn sluitertijd. We zijn over 2 passen gegaan, waaronder de langtangla pass van +/- 5500 meter. De 1 na hoogste pass ter wereld. Dat is echt alsof je op het dak van de werels staat! En er rijden hier zoveel vrachtwagens, dat het niet verwonderlijk was dat er eentje panna had. Dus hebben Lenny, Paul en ik, alsof we dat dagelijks doen, vrolijk op 4800 meter een tientonner van een vrachtwagen geduwd. Hatsikidee, zo doen we dat! Ons geluk mocht nie tbaten, want 5 min verder op was een roadblock, en ja, dan kom je niet echt ver in de bergen.

Er zijn op deze hoogte absurd veel wegwerkers. Jonge en oude jongens, en zelfs vrouwen met kinderen die dag in dag uit in de kou stenen aan het versjouwen zijn. Ze zien er echt niet uit, alsof ze constant aan de coke zitten. We hadden lunchpakketjes van het kamp gekregen, en die hebben we aan hen uitgedeeld. Goed voor mijn karma, maar vooral goed voor de mensen daar. De roadblock was opgelost o.a. door zingende steensjouwende vrouwen. En het was tijd voor thee. Het landschap is ect extreem bijzonder. Je ziet de bergen met al die gesteenten, en zoveel kleuren! Groen met rood, blauw met grijs. Geel.. roze.. niet te fotograferen. En zeker niet met mijn camera, ik krijg het er gewoon niet goed op.

We hebben geluncht in een dorpje van waar veel bussen vertrekken. Bijzonder om allemaal reizende mensen te zien van achter je thukpa soepje. Naast ons stroomde de Indus, een belangrijke rivier, waar ik vrolijk in heb gepiest. Gewoon door een gat in de grond, op een hoop poep. Lekker. en vooral hygienisch.. Op het laatste stukje naar Leh zijn we het Thikse Gompa klooster tegen gekomen, die hebik vandaag (11 september) bezocht. Iets verder kwamen we een heel groot legerbasis tegen. wel imposant hoor! We zitten natuurlijk dicht in de buurt van China, en van Pakistan. En met name Srinagar. Een lekker bevochten gebied. En dat was te merken ook. Na een eerste nacht in Leh werd ik gewekt door voor mn gevoel wel duizenden gevechtsvliegtuigen. Die vliegen lekker naar Srinagar om daar eens goed indruk te gaan maken. Want daar zijnz e goed in, die militairen hierin het stadje.

Nou vandaag ben ik dus naar het Thikse Gompa klooster gegaan, met Paul en Lenny. We waren er vroeg, de zon scheen, en het was te merken dat we op 3300 meter zitten. Ik kan nog geen 20 traptreden lopen of ik ben compleet buiten adem. En mn hart kan je ZIEN kloppen.. En ik dacht nog wel dat mn conditie niet de slechste was.. dat moet ik toch wel eens aan gaan werken. Het was heel bijzonder, want toen we boven waren, hoorde we getrompetter. We zijn helemaal naar het dak geklommen, en daar stonden twee monnikken de 'ochtendmis' te verkondigen, al blazend op grote schelpen!

Wij zijn met zn drieen naar de tempel gelopen, en daar heb ik echt het allermooiste meegemaakt. Alle kleine jonge monnikken kwamen daar (geroepen door het getrompetter) samen om de ochtendsessie te doen. Allerlei monnikjes op banken, met die mooie rode gewaden, in kleermakerszit, tussen de wierrook. Er werd getrommeld en geblazen op schelpen en klarinetten, terwijl er een grote monnik of misschien wel een lama (dat is een geleerde monnik) achter mekaar dezelfde mantra aan het prevelen was. We hebben er een dik half uur bij gezeten. De monnikjes kregen een pap van rijst met iets zoets, en een aantal abrikozen, en om de zoveel tijd rende er een paar monnikjes met grote theepotten rond om de oudere monniken en daarna hun leeftijdsgenoten te voorzien van ?water?thee?. Wij kregen ook een beetje gezuiverd water, met kruiden, waarvan je een slokje neemt en wat vervolgens over je gezicht doet. Op die manier ben ik in iedergeval voor vandaag gereinigd, van binnen en van buiten. Het was zoo bijzonder. Echt bijzonder..

Owja, nou ook nog iets over Leh. Leh is een leuk dorpje, en vreselijk voo rmijn portomonnee. Overal heb je kleine winkeltjes met sieraden, beeldjes, kruiden, fruit, sjaals, kleding, schoenen.. oef..! Er is een grote bazaar waar de vrouwen langs de kant van de weg hun fruit verkopen en iedere winkelman me graag de winkel in wil. Ik ben buiten om al het populaire gegaan, en kwam toenin de lokale straatjes. Een straatje was blijkbaar de bakkerstraat, want achter elkaar waren er allemaal bakkertjes. En dan heb ik het niet over onze bakkers. Ze hebben hier iets heel speciaals. In de grond zit een soort koepel, omlaag, waarin ze onderop een vuurtje steken en het laten smeulen. Aan de binnenkant van de koepel plakken ze deeg, wat op die manier gaar word. Op het moment dat die platte broden er bijna vanaf vallen, worden ze snel opgevangen en andersom opnieuw opgeplakt, zodat beide kanten lekker bruin worden.. Verder is het nog wel steeds India. Mensen zijn hier zo primitief, en vooral erg creatief. Omdat ze geen borden hebben die aangeven waar iets is, zie je op lantaarnpalen pijltjes en richtingaanduidingen, maar ook op een prullebak, of aan een vlaggetje aan de electriciteitsdraden. Zo is het net een speurtocht die je doet! Ook iets typisch: ik zat in een internet cafe toen ik ineens een gepiep hoorde. De eigenaresse kwam binnenstromen en riep: save! save your stuff! De lampen gingen al knipperen en zzzzzzeom uit. De vrouw stond buiten en begon hevig aan een touwtje van een grote honda moter te trekken. Die ging brommen, je hoorde de lampen weer aangaan, zij drukte hier en daar op een knopje, en alles deed het weer. Buiten liep er een man met een wagen vol fruit, met zelfgemaakte wielen, schots en scheef. Dit is India. En iedereen blijft lachen.


p.s. Ik heb een filmpje van de morning session in het thisky klooster. Zoek via You Tube met de zoekwoorden: fien, india, thisky gompa monastary. Of typ in: morningsession @ Thiksy Gompa. Als het goed is krijg je hem dan te zien!

Ik heb ook een aantal fotos al geupload die staan in mn picasa. Als het goed is zie je ze ook hierbeneden staan! Er zijn er nog veel meer, maar dit is een beetje een indruk..

Liefs!